Mirijevo kao najbliže naselje Beograda, udaljeno svega 6,5 km od centra grada, koliko god bilo blizu centra grada, toliko ima svoju dugu istoriju! Od početka nove ere kada je oformljen Singidunum (Beograd) - uzvodno uz Mirijevski potok 2-3 km od Rospi ćuprije, Keltska i Ilirska plemena su zasnivala svoja naselja o čemu svedoči pronađen stari novac i ostaci temelja kuća tog vremena. Najstariji novac pronađen u Mirijevu je iz III veka nove ere. Tačnije novčić rimskog cara Licinijusa (263-223). Pored navedenog pronađen je i novac iz vizantijskog doba, franackog, ugarski novac, grčki, austrijski... 

Najstariji pisani podaci o Mirijevu

  1456.godine Beograd je napadnut od strane Turaka koga su branili Austrougari, tom prilikom rezervna Turska vojska je bila na padinama leve obale mirijevskog potoka. Bar do danas, jedan od najstarijih pisanih podataka važan za ime Mirijevo datira iz Turskog perioda, a to su katastarski popisi Beograda i okoline za period 1476-1566.godine. To su popisi muškog stanovništva, jer su se na taj način plaćale dažbine. U dokumentu koji potiče iz 1560. godine stoji da je Mirijevo vakuf (zemljišni posed) kao i ostala okolna sela, dodeljeno Jahija Paši, naročito zbog dobrih vinograda. Pri opisu sela u 18.veku čuveni Turski putopisac Evlija Ćelebija za Mirijevo sa okolinom koristi opis: Predanja govore : u okolini Kičeva (Makedonija) postojalo je selo Mirovo, koje se pominje u jednom Turskom istorijskom zapisu iz 15 veka. Pod naletom Turskog zuluma selo je raseljeno i njegovi stanovnici su u 18.veku u okolinu Beograda i osnovali naselje današnje Mirijevo 

Postanak imena - Mirijevo

  Današnje ime Mirijevo je dobilo krajem 18. i početkom 19. veka bolje rečeno negde u periodu početka I srpskog ustanaka. Kroz vekove Mirijevo je imalo više imena: Mirine, Miranovac, Mirjevci, Miranje, Milievo, Miliero, Mirova, Miriova i Miria-Nebel, vreme kada je Mirijevo bilo čisto nemačko selo. 
  Za postanak imena Mirijeva nema naučne dokumentacije ali ima više pretpostavki kao: 
Na teritoriji Mirijeva zaključen je mir između Turaka i Austrougara sa pružanjem ruke jedni drugima i rečima: " EVO MIR", 

Od Turske reči "MIRIJA", što znači "DAŽBINE" i naturi koje su u to vreme plaćali seljaci okolnih sela u magazi čiji je (lokalitet danas : okolina V.K.zvezde 26.). 

  Nekadašnje Mirijevo se nalazilo na mestu današnjeg sportskog centra "Olimp". Kako je tuda prolazio carigradski put, Turci su u dolasku i povratku svraćali pljačkajuci narod i ostavljajući za sobom pustoš. To je Mirijevcima dojadilo te se spustiše na mesto gde je današnje Mirijevo koje je tada bilo pod gustom šumom a puta nije bilo. Tako su Mirijevci došli ovde radi mira te i selo dobi po tome ime.

Stanovništvo

Godine 1721. Mirijevo je imalo samo 7 kuća. Te godine, na mestu u blizini danasnje crkve, je bila džamija koju su sagradili Turci. Dolaskom Nemaca ona je pretvorena u katoličku crkvu. U vihoru ratova koji su vođjeni na prostorima Balkanskog poluostrva, Mirijevo je više puta menjalo svoje stanovništvo.I ipak jedan broj ljudi je i ostao, što govori i činjenica o raznovrsnosti stanovnika . 

  Najstariji doseljenici na prostore današnjeg Mirijeva su: Jokići, Vasiljevići, Ristići. Za te familije se ne zna odakle su doseljene, ali se zna da su bile tu u vreme Karađorđa. Od ostalih porodica zna se da su : Đjurđići iz srpskih krajeva pod Turcima, Čolići iz Boke, doseljeni oko 1870.godine, Aksentijevići iz Vršca, Dimići iz sela Katranice kod Bitolja, Danilovici iz Rusije (okolina Moskve).

  Takođe u nešto malo mlađe starosedeoce se vode: Nikolići, Radonjići, Matići, Pavlovići, Jevđenijevići, Trandafilovići, Veljkovići, Đorđevići, Jovanovići, Bojanići, Mihailovići, Nestorovići, Jankovići, Petrovići, Lazarevići, Stojkovići, Milenkovići, Miloševići, Simići, Lazići, Vasići, Milići, Gavrilovići. Dok od romskih najstarija prezimena su: Dekići, Kostići i Mihajlovići, čije porodice i dan danas žive u "Orlovskom naselju", naselju na severnom delu naselja Mirijevo.

Curtovo brdo-nekropola(groblje)

  Nalazi se na jugoistočnoj strani grada u šumi Zvezdara na levoj obali Mirijevskog potoka. Na osnovu iskopina nekropole došlo se do vrlo važnih podataka kako za istoriju Mirijeva tako i cele okoline Beograda. Ime je dobilo po Srpskom vojvodi Curti koji je poginuo u borbi sa Turcima.

Crkva Sv. Proroka Ilije

  Sagrađena je 1834. godine od materijala koji je uzet po odobrenju kneza Milosa od, zbog dotrajalosti, razrušenog manastira sv.Stevan iz sela Slance. Deo materijala uzetog za gradnju je upotrebljen i za izradu česme kod crkve koja se nalazi ispred MZ Staro Mirijevo. Pošto prvobitno sagrađeni hram nije imao zvonik, on je naknadno sagrađen 1873. godine. Rekonstrukcija i novooslikane freske crkve su urađene 1998. godine.

Škola u Mirijevu

  Prva škola je počela sa radom 1833. godine, te je u okolini Beograda ona i nasjtarija skola . Od nje je jedino starija "Kralja Petra prvog" (bivša Braca Ribar), koja je u isto vreme i najstarija skola u Srbiji. 
  Pre nego što bude reči o prvim školama u Mirijevu i njihovim učiteljima, treba da se ukratko upoznamo sa čuvenim pedagoškim radnikom čije je poreklo iz Mirijeva. Rođen je u Sremskoj Kamenici 1714. godine. Gimnaziju je učio u Sremskim Karlovcima, a filozofiju u Becu, gde se od ranije spremao za pedagoga. On je bio prvi i pravi reformator Srpskih narodnih škola u Austrougarskoj u drugoj polovini 19. veka. Reformu je izvodio u školi, u nastavi, i u svemu čime se škola služi.

Teodor Mirjevski

  Na poziv Ruske carice Katarine II, pošao je u Rusiju 1782. godine sa namerom da pomogne u organizovanju i reformi ruskih škola po Falbingerovim načelima. Zbog svojih velikih zasluga u napretku ruskog školstva, postao je član Akademije nauka, državni savetnik, plemić .... Kada mu je dato plemstvo nazvao je sebe Mirijevski po selu Mirijevu. Umro je u Petrogradu 23. maja 1814. godine, a sahranjen kod crkve Aleksandra Nevskog. Tako je jedan čovek čije poreklo vodi iz Mirijeva, postao čuvena ličnost u Rusiji, kojoj su dodeljene sve počasti te zemlje.

  Na prvoj slici sleva je školska zgrada koja je podignuta 1901. godine dok na drugoj je učiteljica Darinka Pejić sa učenicima. Ona je vodila III razred sa 12 ucenika i to sve dečaka, u svoje vreme službe 1888-1889. godine. Te davne 1888. godine je i slikana sa svojim razredom, što po mišljenju višeg kustosa Pedagoškog muzeja u Beogradu, Radanke Janković, čini najstariju sliku jednog razreda osnovne škole na teritoriji Beograda, a možda i Srbije. Inače, sliku je snimio kraljevski srpski dvorski fotograf, Nikola Lekic iz Beograda.

  Prvi učitelj je bio Gligorije Nestorović. Od 1833. do 1851. godine rad te škole je bio povremen iz nekoliko razloga: nedovoljan broj učenika, nedostatak školske zgrade, (škole tog vremena nisu namenski građene, već se nastava odvijala u kući imućnijih seljaka) . Tek posle 1851. godine u Mirijevu je škola stalno radila. Ukupno, Mirijevo je imalo 9 školskih zgrada, od toga danas 8. Jedna zgrada je srušena 1910. godine. Danas se nastava odvija u 2 škole: OŠ " Despot Stefan Lazarević" i OŠ " Pavle Savić".

Sinteza Mirijeva sa gradom

  Već u proleće 1967. godine počelo je da se gradi "Proletersko naselje". Skupština Opštine Zvezdara, dodelila je besplatno 50 placeva za sto porodica radnicima i službenicima fabrike obuće "Proleter", danas "Beograd" . Vlasnici placeva su bili oslobođeni komunalija, jedino su platili voćke seljacima. Prvu zgradu u tom naselju podigla su tri ortaka: Miloš Mandić, Dobrivoje Zlatković i Aleksandar Mihajlović. 

  Decembra 1976. godine u tzv. "Mirijevskoj lepotici" useljen je i prvi stanovnik naselja Novo Mirijevo. To je jedina zgrada sa crvenom operkom i nalazi se ispod okretnice autobusa 46. Tu čast da prvi dobije ključeve od novog stana, u kasnije najvećem gradilištu Balkana, imao je Milutin Lepojević, u ulici Petarkinoj. U jedno vreme to gradilište je brojalo i po 30 kranova (dizalica). 

Mirijevo je i dan danas u izgradnji, te se polako gubi selo Mirijevo koje je doskora bilo nadomak Beograda. Ostace samo njegovo ime kao podsetnik na jednu daleku prošlost.

Važniji datumi vezani za staro i novo Mirijevo